Dus er is een inhaalactie nodig. Dat gaat in stappen....
Vrijdag 12 mei.
Wesel naar Niederkruchten/Brueggen. Geplande afstand: 81 km. We rijden 82 km.
Zoals beloofd de foto's van de hal in het huis van onze gastgevers in Wesel.
Zij is kunstenares en heeft lange tijd in de Filippijnen gewoond.
De heer des huizes is zeer belangstellend en geeft veel informatie over het huis.
Zo heeft het een natuur-tuin die enige jaren geleden nog prijswinnend is geweest.
Voor een stadswoning onwijs groot. Heel mooi. Maar je moet je bij een natuurtuin vooral goed realiseren dat die misschien nog wel meer tijd kost dan een "gewone" tuin.
Terwijl we zitten te ontbijten klimt er vlak bij het raam een eekhoorntje de boom in.
De ochtend fietsen we vakkundig om de regenbuien heen. In de middag wordt het weer beter. De zon komt er doorheen en we doen kleur op.
Tussen een aantal Duitse dorpen die we net niet aandoen lopen prachtige oude paden. Een ervan is honderden meters lang en voert tussen twee rijen statige eiken. We pauzeren in de tuin van een klooster vlak bij Kamp Lintfort.
Later op de dag gaan we zitten om iets te drinken en voor wat aanvulling van de energie-voorraad. Eigenlijk niets bijzonders. Maar Andre raakt in gesprek met een moeder (en dochter). Ze vertelt voluit over het feit dat ze het liefst naar Ghana zou gaan. En naar Canada. En dat ze ook nog graag met olifanten zou willen werken. Twee jaar lang. Haar man was natuurwetenschapper en wilde eigenlijk niets lever dan fietsen, fietsen, fietsen. Was, want ze is gescheiden. Ze is heel vriendelijk en onze pauze vliegt om.
In het tweede deel van de dag krijgen we een smerig klimmetje voor de kiezen. Ding loopt van geen meter. Zit vol verrassingen. Blinde bochten, zogenaamde eindes van de klim die dan lekker toch weer verder gaat. "It's a sign for things to come".
Na een mooi stuk door een schilderachtig landschap worden we op de camping Forst am Laarersee bij Brueggen gastvrij ontvangen. We krijgen een paar flesjes Bolten Altbier mee. Lokaal donker bier. Rijk aan mineralen. Lekker koel. Smaakt ons prima.
Als we gaan eten blijkt dat Brueggen een mooi klein dorp. Met een soort van kasteel/burcht. Waaromheen volop bedrijvigheid is. Museum, hotels, restaurants.
Verder vermeldenswaardig feit van deze dag: volgens Gerrit is de tocht nog niet gevaarlijk genoeg om de hele dag met de helm op te rijden. Hij heeft er een zinvolle andere bestemming voor gevonden.....
Zaterdag 13 mei.
Van Niederkruchten/Brueggen naar Friesenrath/Aachen. B&B. Geplande afstand 74 km. We rijden 86 km.
Omdat de camping verder nog weinig faciliteiten biedt zo vroeg in het seizoen ontbijten we (uitstekend) in het dorp. Bij de baeckerei/konditorei hangen ze er met de benen uit. Terwijl wij er zitten groeit de rij en iedereen staat geduldig te wachten. Goede zaken, terecht, de kwaliteit van het aanbod is voortreffelijk. De bediening uiterst vriendelijk.
We gaan op stap.
Probleem: er zitten nog al wat hellingen in het parcours. Het gaat op en af. En wij hebben (nog) geen klimmersbenen. We vinden het loodzwaar. Lange hellingen die lopen. Korte hele stijle hellingen. Hellingen die helemaal niet lopen. Het is warm. De afstand lijkt niet te kloppen met wat is uitgedacht. Onderweg, in de kleine dorpjes die we passeren, is er geen koffie- of soepmoment te beleven.
Op het laatste stuk naar Kornelimuenster moeten we door een stuk bos. Het is de zoveelste helling. En hij is steil. We hebben alle knollen op en meer dan dat. Proviand is op. Bidons zijn leeg. We zijn bek-af. Er wordt gesuggereerd om onze slaapzakken maar in een schuilhut uit te rollen. Gezond verstand overwint: geen eten, geen water. Muggen? Slapen op een tafel of houten bank wordt je ook niet beter van.
Een zeer behulpzame medefietser wijst ons een kortere weg. Die voert ons langs een hotel/restaurant midden in het bos. We kunnen er slapen. We kunnen er eten. We kunnen er een biertje drinken. We geven toe aan de verleiding. Ter compensatie van de geleden ontberingen.
We halen dus onze bestemming niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten