18. We verleggen de koers.

18 mei.

Puur toevallig blog 18.

Weg van de klimmetjes. We hebben er voorlopig genoeg van. Klimmen. Dus wijken we uit naar het westen en zoeken een ander aansluitpunt met de route van Benjaminse. 

We fietsen van Kedange sur Canner naar Pont a Mousson. Bij elkaar 75 km..

We doen om het af te leren 4 keer op en af. Een soort van zaagtand-spanning-patroon. Kort en steil op, lang en langzaam af. Gerrit heeft ze geteld.

We moeten even de juiste draai vinden maar staan dan op de fietsroute V50 "Charles le Temeraire". 
We gaan zuidwaarts. Langs de rivier de Moselle. 

Soms over mooie verscholen fietspaden. Maar ook langs een complex met heel, heel, heel veel graanelevatoren.

Punt is wel dat we een groot deel van de tijd het geluid van de snelweg horen. Knap veel herrie.

Onderweg pauzeren we in Metz. Gerrit is daar vaker geweest maar het perspectief vanaf een is toch heel anders. Eten wat vlak bij de kathedraal.

Excuses voor beetje scheef. En voor de auto's, maar krijg die maar eens weg in Frankrijk.

We passeren grote sluizencomplexen. Steken de rivier een paar keer over. 

Knallen over een dijkje met knuppelpaaltjes. Hotsen en botsen. Karel rijdt lek. Dat kan helemaal niet met een Schwalbe Marathon Mondial! Die zijn onpletbaar, zoals alle Schwalbe Marathons trouwens.

Het is de achterband. Achterwiel eruit. Binnenband vervangen want plakken duurt langer. We doen gezamenlijk een binnenbandwissel waar Red Bull het nog moeilijk mee zou krijgen. Toegegeven, het ziet er wat minder geordend uit dan zo'n F1-act, maar we werken ook alleen met vrijwilligers en een budget van 3 biertjes na afloop. (Fotograaf krijgt uiteraard ook een verfrissing).

Gerrit is in gesprek met Red Bull.

Het weer, altijd dat weer. Donkere wolken 's morgens. In de middag simmert het wat en aan het eind van de dag wordt het zowaar mooi weer. Hele dag wel broeierig geweest. 

Bijzonder feit: gisteren had Gerrit zijn zonnebril laten vallen. Rudy Project, voor de liefhebbers. Gaat er voor de zekerheid bovenop staan. Glas er uit. Stukje uit het glas. Dumpen die rommel in de ton.

's Nacht ligt hij er wakker van. En bedenkt dat dat stukje eruit eigenlijk zo hoort. Dat is het model. Dus voor het ontbijt snel maar even naar de ton. Alles ligt er nog. In elkaar gestoken en de rest van de dag is hij weer het heertje. 

We zitten om 20:30 bij 22oC op het Place Duroc, terrasje van Le Bouch'on d'Pont. Ze werken met regionale producten. Op het plein is volop activiteit. Beach-volleybal toernooi.

Nog een bijzonder feit: als we terug zijn op het hotel komt Karel tot de ontdekking dat hij de sleutel van zijn/Andre's/Hennies hotelkamer kwijt is. Alle zakken leeg gemaakt, geklopt en gevoeld. Gecheckt en gedubbelcheckt maar de sleutel blijft weg. Zou die uit een van de zakken gevallen zijn bij het eten? Hij heeft toch de kamerdeur op slot gedaan?

Terug, door de beginnende regen. Hennie gaat mee. Haast, we willen niet al te nat worden en we willen snel weten hoe het nu zit. Op 3/4 van de afstand steekt Hennie zijn handen in zijn zakken. Mompelt wat. Vraagt "is dit soms de sleutel"? Behoeft geen verdere toelichting, denk ik.