Van Pont a Mousson naar, uiteindelijk, Charmes. We komen uit op 87 gefietste kilometers.
Het weer begon gisteren al te keren. Het regende 's avonds. We zagen een paar felle bliksemschichten ten Zuiden van PaM.
In de nacht regende het stevig. En als we ontbijten regent het ook. Behoorlijk.
Doen we nu wel of niet een regenbroek aan? Echt lekker fietsen doet zo'n ding niet. Je zit net even anders op het zadel dan je gewend bent. Maar doe je hem niet aan dan loopt al het water dat op je regenjack terecht komt naar beneden. Op je fietsbroek. Je benen. In je schoenen. Dat voelt ook niet lekker. Dus gaan we toch voor "vol ornaat". Zelfs de overslofjes gaan aan.
We gaan aan de bak. Langs de oever van de Moselle richting Nancy. Het is een mooie tocht ondanks de regen. Het valt ons op dat er veel takken, takjes en bladeren op ons pad liggen.
We worden wel flauw van dat geregen. En knap koud. Als we rond 12:30 Nancy binnen rijden gaan we op zoek naar een plek om warm te worden. Bij onze eerste keus ontstaat er discussie tussen Andre en de uitbater over de plek waar wij onze fietsen moeten/mogen plaatsen. Het regent (nog). Er is plek zat. Er zit echt geen hond op het terras. Maar volgens de jongeman moeten de fietsen toch echt ergens anders staan. Andre probeert nog hem te overtuigen. Normaal gesproken een van zijn kernkwaliteiten. Maar Karel, normaal toch geneigd tot een goed gesprek, heeft even helemaal geen zin in deze flauwekul en roept naar Andre dat deze man onze klandizie dan maar moet missen.
We belanden bij http://www.le-made-in-france.fr/ aan de 1 Rue Saint-Epvre. Onderdeel van een mini keten. Gerund door twee jonge en een wat oudere dames. Enthousiast, vlot, vrolijk. "Die fiets van Gerrit, die moet hij aan de overkant zetten, dan kunnen we die goed in de gaten houden". Dat is nog eens wat anders. Precies waar we behoefte aan hebben. En anderen kennelijk ook want het is er een komen en gaan. Jong, oud, hip, klassiek, keurig. We kiezen voor warmte in de vorm van koffie, gebakkken cabillaud, frites. Het hoeft niet altijd haute cuisine te zijn. Alleen de frites hadden wat knapperiger gemogen.
We worden tot onze verbazing in het Nederlands aangesproken. Onze buurman komt oorspronkelijk uit Maastricht. Studeerde daar Engels en Frans. Kwam in 1983 naar Frankrijk en ontmoette daar zijn lief. Woont hier nu meer dan 30 jaar en doceert talen aan Engelstalige studenten Hoger Onderwijs in Nancy. Hij houdt van fietsen maar blijft daarbij liever van de openbare weg af. Mountain-bike. Franse automobilisten en fietsers gaan volgens hem minder goed samen en hij is bezorgd of we dan wel veilige routes rijden. "Benjaminse" stelt hem enigszins gerust.
Gesterkt gaan we verder. Begroeten vrolijk de man bij wie we niet naar binnen zijn gegaan (hij kan er minder om lachen). Komen over het Place Stanislas. Daar kom ik in d volgende blog nog even op terug.
We gaan verder. Rijden langs een verbindingskanaal met een groot aantal sluizen. We tellen er twaalf waar omhoog wordt geschut. Dus steeds een klimmetje. (Blijkt dat er later ook nog naar beneden wordt geschut, maar dat weet je dan niet.....)
Het systeem is volledig geautomatiseerd. Als schipper krijg je een soort afstandsbediening mee. Ter hoogte van het bord onder mikken op een draadloze ontvanger. En dan werkt het. Tenminste, dat beweren de Fransen... Ze zijn er heel trots op.
Een systeem van lampen informeert je over de situatie.niet in werking. Als er een groen licht brand werkt alles ok. Twee keer rood wil zeggen "sluis en panne". En zo nog een paar mogelijke combinaties.
Als we bij de laatste sluis aankomen is deze twee keer rood. Er komt net een echtpaar uit Hamburg aan. Die worden daar wat verdrietig van. Ze zijn vanmorgen uit Nancy vertrokken. Daar was het vannacht vreselijk noodweer geweest. Hefbrug die ze moeten passeren naar een andere verbinding buiten werking. En niet duidelijk hoe lang het zou gaan duren voor e.e.a. gerepareerd zal zijn. Dan hier aangekomen en dan dit weer. Ze zijn "not amused".
Wij overleggen hoe we verder willen. Er wordt zelfs een navigatieboek met uitgebreide kaarten bij gehaald. We fietsen naar Charmes. Niet echt leuk stuk. Er steekt een kille wind op die we bijna vol tegen hebben. Vreet energie. Het is zo'n dag. In Charmes eerst een hotel gezocht. Prima kamers, warme douches. WiFi. Dus bloggen kan. (Als er niet geblogd wordt betekent dat tot nu toe alleen dat er niet geblogd kan worden omdat er geen internet is. Geen reden tot zorgen dus).
Charmes charmes zijn beperkt. Het zal aan ons liggen maar op deze vrijdagavond kunnen we maar met moeite een aantrekkelijke eetgelegenheid vinden. We belanden bij een Italiaan. Die wordt gerund door een echtpaar uit het Verre Oosten. Zij bedient ons. Is heel vriendelijk. Eten, drinken, water, brood, toetje, koffie..... Het worden twee pizza's en twee pasta's. We hebben honger. Het is prima. Smakelijk. Na afloop zitten we een beetje rozig te wezen. Moe. Oogjes vallen toe.We gaan door de kou terug naar het hotel en duiken er ongewoon vroeg in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten